Tailhook - Chapter 9.1🔞

Chapter 9.1 🔞

Warning !Mature contents !

《၎င်းမှာ ကျိုးချီချန်းကို ကြည့်ခွင့်ရသည့် နောက်ဆုံးအကြိမ်လည်း အလွန်ဖြစ်နိုင်ချေရှိပါသည်။သူ့အတွက် ရပ်တန့်ရမည့်အချိန် ရောက်လာခဲ့သည်။》

ကျိုးချီချန်းမှာ တရုတ်နှစ်သစ်ကူးကို စင်ကာပူ၌ ဖြတ်သန်းဖြစ်ခဲ့သည်။ထိုနေရာတွင် တရုတ်လူမျိုးများစွာ ရှိသည့်အလျောက် တရုတ်နှစ်သစ်ကူးကို ကျင်းပပြုလုပ်ကြသည်။သူက ဟိုတယ်အထပ်နိမ့်နိမ့်တွင် နေထိုင်သည်ဖြစ်ရာ အောက်ဘက်မှလာသော ဆူညံသံများကြောင့် အိပ်၍ပင် မရချေ။ထို့ကြောင့် သူလည်း အောက်ဆင်းပြီး ဟိုနားဒီနား လမ်းလျှောက်ရန် စီစဥ်လိုက်သည်။သူ့မှာ သူငယ်ချင်းများစွာ ရှိသည့်တိုင် သူငယ်ချင်းများမှာ ပွဲတော်ကာလအတွင်း သူတို့၏မိသားစုများနှင့်အတူ စုဝေးလေ့ရှိကြသဖြင့် နှစ်တိုင်းလိုလို သူတစ်ယောက်တည်း နေရင်းသာ အဆုံးသတ်ရလေသည်။တခြားနိုင်ငံကို သွားခဲ့လျှင် အရာအားလုံး ပိုအဆင်ပြေလောက်သည်ဟု ယူဆမိခဲ့သည်။သို့သော် စင်ကာပူနိုင်ငံ၏နေရာတိုင်းလိုလို၌ အနီရောင်များဖြင့် ဖုံးလွှမ်းနေလိမ့်မည်ဟု သူ မမျှော်လင့်ထားမိပါ။ညဈေးတန်းများတွင်လည်း သက်ဝင်လှုပ်ရှားနေပြီး ဆူဆူညံညံ ပျားပန်းခတ်နေတော့သည်။

ကြုံတောင့်ကြုံခဲ အခါသမယ၌ ပေကျင်းသို့ ပြန်လာခဲ့ချိန်တွင် သူ့စိတ်အခြေအနေ ကောင်းမနေခဲ့ပေ။တရုတ်နှစ်သစ်ကူးအပြီး အလုပ်အများဆုံးအချိန်ကာလမှာ လွန်စွာ ညှင်းပန်းနှိပ်စက်လွန်းသည်။လေယာဥ်မှူးအချို့က အိမ်ပြန်သွားကြပြီး အခြားသူများမှာ အားလပ်ချိန် မရကြသဖြင့် သူတို့၏ jet lag ကို သက်သာအောင်လုပ်ရန် အပြင်ထွက်နားနေစရာ အချိန်ပင် မရှိကြချေ။ သို့သော် ကျိုးချီချန်း လေယာဥ်မမောင်းရသေးခင်၌ လန်ဖုန်းက ‘ဒီည အချိန်အားလား’ ဟု ရုတ်တရက် message ပို့လာခဲ့သည်။ သူလည်း သူတို့ chat ထားကြသည်များကို ပြန်ကြည့်ရင်း ယခင်တစ်ပတ်က သူတို့သဘောတူထားသောနေ့မှာ ယနေ့ဖြစ်မှန်း အခုမှသာ သတိရမိတော့သည်။အတော်လေးကြာအောင် ပြည်ပရောက်နေသဖြင့် သူ ထိုကိစ္စကို မေ့နေခဲ့ပြီး လန်ဖုန်းကလည်း ချိန်းထားသည့်နေ့ကို အတည်ပြုရန် စာတစ်စောင်မှ မပို့ခဲ့လေရာ ထိုအကြောင်းမှာ သူ့စိတ်ထဲသို့ ရောက်ပင် ရောက်မလာခဲ့ပေ။ယနေ့တွင် တွေ့ကြရန် သူတို့ သဘောတူထားပြီး သူကလည်း အချိန်အပြောင်းအလဲ လုပ်သည့်နေရာတွင် မတော်ပါ။လန်ဖုန်းက တစ်ပတ်လျှင် နှစ်ရက်သာ ပေကျင်း၌ ရှိပြီး ထိုနှစ်ရက်တွင် သူက လုံးဝ မအားပေ။တစ်စုံတစ်ယောက်နှင့် တွေ့ဆုံရန် အချိန်ပေးရသည်က ကျိုးချီချန်းထက်စာလျှင် တစ်ဖက်လူအတွက် ပိုခက်ခဲလေသည်။ယခုသာ အချိန်ပြောင်းလဲမည်ဆိုလျှင် ရက်သတ္တပတ် ဘယ်လောက်ကြာသွားမှန်း မသိနိုင်လောက်သည်အထိ တော်တော်ကြာမှ သူတို့အချင်းချင်း ပြန်တွေ့နိုင်လိမ့်မည်။ထို့ကြောင့် ကျိုးချီချန်းက ‘သေချာတာပေါ့’ ဟု စာပြန်ပို့လိုက်၏။

သို့သော် အရာအားလုံးက သူ ဖြစ်စေချင်သလို ဖြစ်မလာပေ။ သူက ပေကျင်းစံတော်ချိန် ည ၇နာရီတွင် ဆင်းသက်ရန် စီစဥ်ထားသည့်တိုင် ချန်ဂီလေဆိပ်ရှိ ပြေးလမ်းပေါ်တွင် လေယာဥ်ကို ဖြည်းဖြည်းမောင်းနှင်နေရင်း တစ်စုံတစ်ရာ ဖြစ်လာခဲ့သည်။မောင်းနှင်နေစဥ် ABS စနစ်တွင် ပြဿနာတစ်ခု ရှိနေကြောင်း အချက်ပြသည့် အဝါရောင်မီးက အဆက်မပြတ် လင်းလာခဲ့သည်။လေယာဥ်ကို ပြေးလမ်းပေါ်၌ ခပ်ဖြည်းဖြည်း ထိန်းမောင်းနေရင်း သူ ဘရိတ်ကို နင်းလိုက်လျှင် အသေထိန်းချုပ်ပေးသော ဘရိတ်စနစ်ကြောင့် လေယာဥ်တစ်စင်းလုံး တသိမ့်သိမ့် လှုပ်ယမ်းသွားပြီး အရှိန်ရစ ပြုနေသောဘီးများမှာ ပြုတ်ထွက်လုမတတ်ပင် ဖြစ်သွားတော့သည်။သူတို့က နောက်သို့ ဖြည်းဖြည်းချင်း ပြန်ဆုတ်လိုက်ပြီးလျှင် အင်ဂျင်နီယာများက စစ်ဆေးမှုများကို ချက်ချင်း ပြုလုပ်နေကြစဥ် လေယာဥ်အတွင်းရှိ ခရီးသည်များမှာလည်း စိုးရိမ်ထိတ်လန့်မှု ကြီးမားစွာဖြင့် စောင့်ဆိုင်းနေကြ၏။အင်ဂျင်နီယာများက လေယာဥ်ကို စစ်ဆေးနေကြစဥ်အတွင်း၌ ကျိုးချီချန်းက လန်ဖုန်းကို WeChat မှ စာပို့လိုက်သည်။ ‘စနစ်က တစ်ခုခု အမှားအယွင်းရှိနေလို့ လေယာဥ်က တစ်နာရီလောက် နောက်ကျနိုင်တယ်။မင်း ညစာ အရင်စားထားနှင့်လိုက်တော့ ၊ငါ့ကို စောင့်မနေနဲ့။’

[Anti-lock Braking System (ABS) ထိုစနစ်ကို မြေပြင်ပေါ် မောင်းနှင်သည့် ယာဥ်များနှင့် လေယာဉ်များတွင် အသုံးပြုပြီး၊ လမ်းချော်မှုကို တားဆီးပေးသော လုံခြုံစိတ်ချရသည့် ဘရိတ်စနစ်ဖြစ်သည်။ ABS သည် ဘရိတ်အုပ်နေစဉ်အတွင်း ဘီးများ လော့ခ်ကျသွားခြင်းအား တားဆီးကာ လည်ပတ်စေပြီး လမ်းမျက်နှာပြင်နှင့်ထိတွေ့မှုကို ထိန်းသိမ်းပေးသဖြင့် ယာဉ်မောင်းအား ယာဉ်ကို ပိုမိုထိန်းချုပ်နိုင်စေမည်ဖြစ်သည်။ Source – Wikipedia ]

လန်ဖုန်းက သူ့ကို မေးလေသည်။ ‘ဘယ် စနစ်လဲ၊ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ချွတ်ယွင်းသွားရတာလဲ။’ ကျိုးချီချန်းမှာ သူ့ဖုန်းကို silent mode လုပမထားသဖြင့် ထိုစာကို မမြင်လေရာ စာ မပြန်လိုက်မိပေ။ထိုပြဿနာကြောင့် ခရီးသည်များ စိတ်သောကရောက်နေကြသလို သူနှင့် ကပ္ပတိန်သည်လည်း အတူတူသာ။

လေယာဥ် ဆင်းသက်ချိန်တွင် ည ကိုးနာရီပင် ရှိနေပြီး စာရွက်စာတမ်းများကို လက်မှတ်ထိုးပြီးချိန်၌ ကိုးနာရီခွဲသွားခဲ့လေပြီ။သူ့မှာ အဝတ်အစား လဲရန် အချိန်မရတော့ဘဲ လန်ဖုန်းကို Mesaage တစ်စောင် ပို့ပြီးနောက် သူ့ကားရှိရာ ကားပါကင်ဆီသို့ ဦးတည်လိုက်တော့သည်။

“ဒီတော့ ဘာတွေ ဖြစ်ခဲ့တာလဲ။” လန်ဖုန်းက သူ့ကို တံခါးဖွင့်ပေးပြီးနောက် နှုတ်ဆက်စကား ပြောမလာဘဲ ထိုမေးခွန်းကိုသာ တန်းမေးလေသည်။

ကျိုးချီချန်းမှာ တစ်ခဏကြာအောင် ကြောင်အနေပြီးမှ WeChat မှ စာပြန်ရန် သူ အချိန်မရခဲ့ကြောင်း ပြန်သတိရသွားသည်။

“ABS စနစ်က လော့ဂ်ကျသွားလို့ ပြေးလမ်းပေါ်မှာတောင် ဘရိတ်သုံးလို့ မရခဲ့ဘူး။ငါတို့က လေယာဥ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်း စမောင်းထားနှင့်ပြီးသား၊ဒါပေမဲ့ နောက်ကို ပြန်ဆုတ်လိုက်ရပြီးတော့ တစ်ယောက်ယောက်က လေယာဥ်ပေါ်မှာ လာပြင်ပေးသွားတယ်။” ကျိုးချီချန်းက ရှင်းပြသည်။ “ငါ ဒီတစ်လျှောက်လုံး အလုပ်များနေခဲ့လို့ မင်းရဲ့mesaage ကို မမြင်လိုက်သလို စာလဲ မပြန်လိုက်ရဘူး။ဒီအတွက် တောင်းပန်ပါတယ်။”

သူ ပြောပြီးသွားလျှင် မော့ကြည့်လိုက်ပြီး လန်ဖုန်းနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံသွားသည်။ထိုအခါမှသာ လန်ဖုန်းက သူ့ထံမှ ထိုအကြောင်းကို ပြန်ကြားရပြီးကတည်းက ပျံသန်းနေရင်း ပြဿနာဖြစ်လာမည်ကို စိုးရိမ်ပေးနေခဲ့မှန်း သူ နားလည်သွားတော့သည်။

အဖြေက မည်သို့ ဖြစ်နေစေကာမူ ကျိုးချီချန်းထံတွင် အတည်ပြုနိုင်စရာ နည်းလမ်းမရှိပေ။လန်ဖုန်းက ဘယ်လို ဖြေရှင်းလိုက်သလဲ ဆိုပြီး မေးလာခဲ့သည်။သူသည်လည်း Airbus လေယာဥ်မှူး ဖြစ်ပြီး ABS စနစ် ချွတ်ယွင်းမှုဖြစ်ရခြင်းမှာ ဖြစ်လေ့ဖြစ်ထ မရှိမှန်း ကျိုးချီချန်း သိပါသည်။လန်ဖုန်း၏မေးခွန်းများက အသေးစိတ် စေ့စေ့စပ်စပ် ဖြစ်နေပုံထောက်လျှင် တစ်ဖက်လူက ထိုပြဿနာကို ကြုံတွေ့ဖူးလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။

လန်ဖုန်းက သူ့အတွက် ထိုင်ခုံတစ်လုံး ယူပေးပြီးနောက် ရေခဲသေတ္တာကို ဖွင့်နေရင်း မေးခဲ့သည်။ “ငါ ဒီည ဆူရှီမှာထားတယ်။နည်းနည်းလောက် စားမလား။”

သူက အသေအချာ တွေးတောပြီး လူနှစ်ယောက်စာ လုံလောက်အောင် အော်ဒါမှာထားခဲ့သော်လည်း ကျိုးချီချန်းမှာ လေယာဥ်ပေါ်၌ တစ်ခုခု စားလာပြီးသား ဖြစ်နေသည်။သူ့မှာ အဓိကအားဖြင့် စိတ်ထဲတွင် တင်းကြပ်ကြပ်နှင့် ပင်ပန်းနွမ်းနယ်နေပြီး ဆာလောင်သည်ဟု နည်းနည်းမှ မခံစားရပေ။ထို့ကြောင့် သူ လက်ယမ်းပြလိုက်ပြီး ‘ကျေးဇူးပဲ၊မစားတော့ပါဘူး’ ဟု ပြောလိုက်ပြီး ရေချိုးရန် သွားလိုက်တော့သည်။

သူ ထိုသို့ သွယ်ဝိုက်ပြောဆိုလိုက်သည်ကပင် အတော်လေး သိသာနေခဲ့၏။

လန်ဖုန်း ယူပေးထားသော သဘက်အသစ်တစ်ထည်နှင့်အတူ ရေချိုးခန်းသို့ ဦးတည်လိုက်ချိန်တွင် တစ်ဖက်လူက ရုတ်တရက်ကြီး သူ့ကို လှမ်းခေါ်လာခဲ့သည်။ ခဏလေး၊ မင်းရဲ့နောက်ကျောက ဘယ်လိုနေလဲ။” လွန်ခဲ့သော တစ်ပတ်ခန့်က ရေချိုးဇလုံထဲ ပြုတ်ကျခဲ့သည့်
အဖြစ်မှာ သူ့စိတ်ထဲတွင် ရှိနေဆဲ ဖြစ်၏။

ကျိုးချီချန်းက ပြောသည်။ “အညိုအမဲစွဲနေတာက မကြာခင် ပျောက်သွားလိမ့်မယ်။ငါ အဆင်ပြေပါတယ်။” သူက ရေချိုးပြီးလျှင် အပေါ်ပိုင်း ဗလာကျင်းနှင့်သာ ထွက်လာရမည်ဟု တွေးလိုက်မိပြီး မည်သို့ပင် ဖြစ်စေ နောက်ဆုံးတော့ လန်ဖုန်း ၎င်းတို့ကို တွေ့သွားပါလိမ့်မည်။

လန်ဖုန်းက သူ့ကို တည့်တည့် ဆက်ကြည့်နေပြီး ပြောလေသည်။ “ငါ့ကို တစ်ချက်လောက် ကြည့်ခွင့်ပေးပါ။” ထိုအခါတွင် ကျိုးချီချန်းက ယူနီဖောင်း ရှပ်အင်္ကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်၍ ကော်လာအနောက်ဘက်မှကိုင်၍ ဆွဲချွတ်လိုက်ပြီး အတွင်းတွင် ဝတ်ထားသော စွပ်ကျယ်အင်္ကျီကို လက်တစ်ဖက်နှင့် မတင်လိုက်ပေးသည်။

အစက ခရမ်းပုတ်ရောင် အညိုအမဲကွက်များမှာ ခပ်စိမ်းစိမ်း အရောင်အဖြစ် ပြောင်းသွားပြီ ဖြစ်ပြီး ပြန်လည်ကောင်းမွန်ခြင်း နောက်ဆုံးအဆင့်သို့ ရောက်နေခဲ့လေပြီ။ သို့တိုင် ထိခိုက်ထားသဖြင့် အညိုအမဲစွဲနေသည့် အသားအရည်မှာ ကြည့်ရုံမျှပင် ထိတ်လန့်စရာကောင်းနေခဲ့၏။လန်ဖုန်း မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ “ငါတို့ ဒီနေ့ … အဲ့ဒါကို မလုပ်ပဲနေရင်ရော။ငါတို့အတူတူ ရုပ်ရှင်ကြည့်တာ ဖြစ်ဖြစ်၊သီချင်း နားထောင်တာဖြစ်ဖြစ်၊ တခြားတစ်ခုခု လုပ်လို့ရတယ်။”

ကျိုးချီချန်းက သက်ပြင်းချပြီး ပြောလိုက်သည်။ “ငါတို့က … အကြိုက်ချင်း မတူကြဘူးပဲ။”

သူက တွင်တွင်ငြင်းနေသည်ကို ကြည့်ရင်း လန်ဖုန်းမှာ ရုပ်ရှင်အကြောင်း ထပ်မပေးတော့ပေ။သူက သည်အတိုင်း မေးလိုက်၏။ “မင်း ငါ့ကို လုပ်ချင်လား။”

ဤသို့ တည့်တိုးဆန်လှသော မေးခွန်းကြောင့် ကျိုးချီချန်းမှာ ထပ်၍ မှင်တက်သွားရပြန်သည်။ ‘ဒါပေါ့ … သူ လုပ်ချင်တယ်။သူ လုပ်ချင်နေတာပဲလေ။’ သို့သော် ငရဲတမျှ ကြပ်တည်းနေသော အလုပ်အချိန်ဇယားနှင့် ဖြတ်သန်းခဲ့ရသော တရုတ်နှစ်သစ်ကူး ရက်အနည်းငယ်နှင့် ယနေ့ ချန်ဂီတွင် ကြုံတွေ့ခဲ့ရသော စနစ်ချွတ်ယွင်းမှု၊နှောင့်နှေးကြန့်ကြာမှုများပါ ပေါင်းစပ်သွားပြီး သူ အလွန်ပင်ပန်းနေလေရာ ခေါင်းအုံးနှင့် ခေါင်းထိမိလျှင် ချက်ချင်း အိပ်ပျော်သွားတော့မတတ်။သူ ပေးထားသည့်ကတိကို မဖျက်ချင်သဖြင့် ဤနေရာအထိ သူ့ကိုယ်သူ အတင်းအကြပ် မောင်းနှင်ပြီး ရောက်လာခဲ့ရခြင်းသာ။ထို့ကြောင့် သူနက်နက်နဲနဲ တွေးကြည့်ပြီးနောက် ပြောလိုက်သည်။”ငါ လုပ်ချင်ပါတယ်၊ဒါပေမဲ့ … ငါ ဒီနေ့ တကယ်ကို ပင်ပန်းနေလို့။နောက်တစ်ခါကျမှပေါ့။မင်း ငါ့ကို သုံးကြိမ် အကြွေးတင်နေတယ်နော်။”

“ငါတို့က နေ့ရက်အရေအတွက်ကိုပဲ ဆက်ပြီး ရေတွက်မှာ၊သုက်လွှတ်ပြီးသွားတဲ့ အကြိမ်အရေအတွက်ကို မဟုတ်ဘူးလေ။” လန်ဖုန်းက ရှားရှားပါးပါး စနောက်လာပါ၏။ထို့နောက် သူက တစ်ဖက်လူကို ရှင်းပြသလိုလိုနှင့် ပြောလာခဲ့သည်။ “ဒါမှမဟုတ် … ငါ မင်းကို top လို့ ရမလား။မင်း လှုပ်ရှားဖို့ မလိုဘူးလေ။” ထို့နောက် သူက ကျိုးချီချန်းကို ကြည့်၍ မျက်စိတစ်ဖက် မှိတ်ပြလာသည်။

“ငါ …” ကျိုးချီချန်း စကားပြောရန် အစပြုလိုက်သော်လည်း လန်ဖုန်း၏တောက်ပနေသော မျက်ဝန်းများ၏ကျေးဇူးကြောင့် ကျန်နေသော စကားများမှာ ဘယ်တုန်းကမှ မရှိခဲ့ဘူးသလို ပျောက်ဆုံးသွားကြလေသည်။

ထို့ကြောင့်ပဲ သူ လန်ဖုန်းနှင့် ထပ်၍ ဆက်ဆံဖြစ်သွားသည်။သူ ရေချိုးခန်းထဲတွင် သူ့ကိုယ်သူ အနည်းငယ်မျှ အသင့်ပြင်ဆင်လိုက်သည်။လန်ဖုန်းက ရဲရဲတင်းတင်းဖြင့် လက်ဆေးဘေစင်၏ဘေးနားတွင် ကွန်ဒုံးနှင့် ချောဆီများကို အသင့်ပြင်ဆင်ထားလိုက်သည်။ရေချိုးပြီးနောက် သူ့ခန္ဓာကိုယ်ပေါ်တွင် မသုတ်ရသေးသော ရေစက်တစ်ချို့ တင်ကျန်နေပြီး သူ့ဆံပင်များက စိုစွတ်နေသော်လည်း လန်ဖုန်းကမူ စိတ်ထဲမထားခဲ့ပေ။သူက ချက်ချင်းဆိုသလို ကျိုးချီချန်းအား အိပ်ရာပေါ်သို့ တွန်းချပစ်မိလုနီးပါးပင် ဖြစ်သွားခဲ့သည်။

သူက ကျိုးချီချန်းကို ဘေးတစောင်း လှဲစေပြီး ဆက်ဆံမည် ဖြစ်သော်လည်း ဒဏ်ရာများကို စိတ်ပူနေမိဆဲပင်။လက်ရှိအခြေအနေတွင် ထိုနေရာများကို ကြမ်းကြမ်းတမ်းတမ်း မဖိမိပါက နာကျင်မည် မဟုတ်ပါဟု ကျိုးချီချန်းက လန်ဖုန်းကို ရှင်းပြသော်လည်း လန်ဖုန်းက နားမထောင်ပေ။လန်ဖုန်းက တစ်ဖက်လူ၏အတွင်းသို့ လက်တစ်ချောင်းထည့်လိုက်ချိန်တွင် အရင်တစ်ခါကဲ့သို့ ခုခံမှုတစ်စုံတစ်ရာကို မခံစားမိလိုက်သဖြင့် တစ်ဖက်လူက သူ့ကိုယ်သူ အဆင်သင့် ဖြေလျှော့လာခဲ့မှန်း သိသွားတော့သည်။ ထိုအခိုက်အတန့်တွင် လန်ဖုန်း၏မျက်လုံးများမှာ ရမ္မက်ဆန္ဒကြောင့် မီးတောက်မတတ် ရဲရဲနီနေပြီး ကျိုးချီချန်းက သူ့ကို ကျောပေးထားသဖြင့် ၎င်းကို မမြင်လိုက်ပေ။

လန်ဖုန်းက လက်နှစ်ချောင်း ထည့်လိုက်ပြီး အတွင်းထဲတွင် အနည်းငယ် တူးဆွနေရင်း တစ်ဖက်လူ၏ညည်းသံကို တိုးမြှင့်နိုင်မည့် နေရာလေးအား ရှာဖွေရန် ကြိုးစားသည်။ယခု သူတို့က ဘေးချင်းကပ်ရက် လှဲနေကြသဖြင့် အရင်တစ်ခါ အပေါ်ဘက်မှ နေ၍ ရှာဖွေခဲ့စဥ်က မှတ်သားထားသည့် မှတ်ဥာဏ်မှာ အခု အသုံးမဝင်တော့ပဲ ထိုနေရာကို ထပ်၍ ရှာကြည့်ရပြန်သည်။သုံးမိနစ်ကြာအောင် အစပျိုးပေးပြီးနောက် သူ ဆက်၍ သည်းခံနိုင်ရန် ခက်လာတော့သည်။ရေချိုးခန်းထဲတွင် ပူလောင်တက်ကြွစွာ အလွန်အကျွံ ဆက်ဆံခဲ့ကြသည့် နောက်ပိုင်းတွင် လန်ဖုန်းက စိတ်ထဲတွင် သူ့ကိုယ်သူ ထပ်တလဲလဲ ပြောနေခဲ့သည်။ ‘ငါ ညင်သာရမယ်၊ ညင်သာပေးရမယ်။’ သို့သော် ခပ်ဝိုင်းဝိုင်း အဖုလေးများကို ပွတ်သပ်ရင်း ညင်ညင်သာသာ ဝင်ထွက်ပေးနေသော အခိုက်အတန့်၌ တစ်ဖက်လူက ထိန်းမထားနိုင်တော့ဘဲ ညည်းလိုက်သံကို ကြားလိုက်ရလျှင် ထိုမတိုင်ခင်က အားအင်စိုက်ထုတ်ပြီး ထိန်းချုပ်ထားမှုများမှာ သဲထဲရေသွန် ဖြစ်သွားရသလို ခံစားလိုက်ရ၏။

ထိုအချိန်တွင် ကျိုးချီချန်းမှာ ငြိမ်ငြိမ် မနေနိုင်တော့ပေ။သူက တစ်ဖက်လူ၏ရင်ခွင်ထဲတွင် လှဲလျောင်းနေရသည့် အနေအထားကို တော်တော်လေး နေသားမကျပါ။သူ ပြုလုပ်နေကျနှင့် နှိုင်းယှဥ်ကြည့်လျပါက ဤနည်းအတိုင်း လုပ်နေချိန်တွင် သူက ပို၍ အားနည်းသောအခြေအနေသို့ ရောက်သွားခဲ့သည်။အနေအထားက လုံလောက်အောင် မကောင်းသလို တစ်ဖက်လူ၏လိင်တံက သူ့ကိုယ်တွင်းသို့ ခပ်နက်နက် မရောက်နိုင်ပါ။ချစ်စရာကောင်းလွန်းပြီး အနည်းငယ် ပူလောင်သော စိတ်အားထက်သန်မှုများ ရှိလာတော့သည်။ထို့ကြောင့် သူက ဂနာမငြိမ်ပဲ ဆက်တိုက် လှုပ်ရှားနေတော့သည်။သူ့ခါးကို လိမ်ပစ်လိုက်ပြီး ခဏအကြာ၌ ပခုံးများကို လှုပ်ယမ်းလိုက်ပြန်သည်။အစက လန်ဖုန်းမှာ ထိုးသွင်းနေသေးသော်လည်း ဆက်မလုပ်နိုင်တော့ပဲ ကျိုးချီချန်း၏ညာဘက်ပခုံးကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းလေး ဖိလိုက်သည်။ “မလှုပ်နဲ့လေ၊မင်း ဘာဖြစ်လို့ လှုပ်နေရတာလဲ။ဆက်လှုပ်နေရင် ငါ မင်းရဲ့ဒဏ်ရာတွေကို ထိမိတော့မယ်။”

၎င်းက ကျိုးချီချန်းကို ရယ်မောသွားစေခဲ့သည်။ “ဒါဆို မင်းက
ငါ့ကို မထိချင်ဘူးပေါ့။”

“ငါ အဲ့ဒီလို ဆိုလိုချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။” လန်ဖုန်း၏ပါးစပ်မှာ တစ်ဖက်လူကို ခွန်းတုံ့ပြန်နိုင်သည်အထိ အာသွက်လျှာသွက် ဖြစ်မနေခဲ့ပါ။ထို့ကြောင့် သူက ခန္ဓာကိုယ်ကို အနည်းငယ် မတ်လိုက်ပြီး တစ်ဖက်လူကို ညာဘက်လက်ဖြင့် ဖိချထားလိုက်လျှင် ကျိုးချီချန်းခမျာ လုံးဝ လှုပ်၍ မရတော့ပေ။ “မလှုပ်ပါနဲ့၊ငါ မင်းကို ခံစားလို့ကောင်းအောင် လုပ်ပေးပါမယ်၊အိုကေလား။”

TK Team (Chapter 9.1)
++++++++

Chapter 9.1🔞

Comments for chapter "Chapter 9.1🔞"

MANGA DISCUSSION

Leave a Reply Cancel reply

MADARA CHILD THEME