Chapter 28.1

အပိုင်း ၂၈ – ၁
မာရီအန်း ပုံတူပန်းချီများကို စီမံကိုင်တွယ်နေစဉ် ရုတ်တရက် ယူဂျင်းတွင် မေးခွန်းတစ်ခု ပေါ်လာသည်။
“မာရီအန်း။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရတဲ့ ရာသီအတွင်းမှာ ပါတီမကျင်းပကြဘူးလို့ ပြောခဲ့တယ်မဟုတ်လား။”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ အရှင်မိဖုရား။”
“တားမြစ်ထားတာလား။”
“အဲ့ဒီလိုမျိုးမဟုတ်ပါဘူး။”
“ဒါဆို အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်တွေက သူတို့ဘာသာသူတို့ ဆင်ခြင်ပြီး နေကြတာပေါ့နော်။”
ယူဂျင်းက ‘ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရတဲ့ရာသီဆိုတဲ့ အကြောင်းရင်းနဲ့ ကန့်သတ်ချုပ်ချယ်တာမျိုး မလုပ်ဘူး’ ဟူသော ဘုရင်မင်းမြတ်၏ စကားကို ပြန်တွေးလိုက်မိသည်။ ဘုရင်မင်းမြတ်က ယင်းအချိန်အတွင်း အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်တို့၏ စုဝေးမှုကို တားမြစ်မည့်ပုံမပေါ်။
အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်တွေက သူတို့သဘောနှင့်သူတို့ ချုပ်တည်းစောင့်စည်းကြသည်ဟူသော သဘောတရားက ပို၍ပင်ယုံရခက်ပေသည်။ အထက်လွှာမှူးမတ်တွေဆိုတာ စည်းစိမ်ချမ်းသာကို ယစ်မူးခံစားကြသူများ မဟုတ်ပေဘူးလား။ ထို့အပြင် နေဝင်ချိန်နောက်ပိုင်းတွင် အန္တရာယ်မရှိတော့သဖြင့် ညခင်းအချိန်များတွင် ညနေခင်းကပွဲများ ကျင်းပခြင်းက ပို၍သင့်တော်မည်မဟုတ်ပါလား။
“လက်တွေ့နဲ့ဆိုင်တဲ့ အကြောင်းရင်းကြောင့်ပါ။ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရတဲ့ ရာသီအတွင်းမှာ လူမှုရေးစုဝေးပွဲတွေကို ဦးဆောင်ကျင်းပနိုင်မဲ့သူ ဘယ်သူမှ မရှိပါဘူး။”
စကားဆက်လိုက်သော မာရီအန်း၏ ရှင်းပြချက်ကို နားထောင်နေရင်း ယူဂျင်းက သူကြားလိုက်ရသည့် အကြောင်းအရာကို နားလည်တာ သေချာကြောင်း တစ်ဖန်ပြန်၍ အတည်ပြုလိုက်သည်။
“ဒီတော့ တစ်နည်းပြောရရင် လူတွေက ခြောက်သွေ့ရာသီ ကုန်ခါနီးဆို ဘာသာရေးမြို့တော်ဆီသွား၊ ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရတဲ့ ရာသီအတောအတွင်း အဲ့ဒီမှာနေ၊ ခြောက်သွေ့ရာသီ နောက်တစ်ခါပြန်စရင် ဘုရင့်တိုင်းပြည်ကို ပြန်လာပေါ့၊ အဲ့ဒီလိုလား။”
“လူတိုင်း အဲ့ဒီလိုလုပ်ကြတာတော့ မဟုတ်ပါဘူး။”
“ဟုတ်ပါရဲ့။ ခရီးသွားစရိတ်ရယ်၊ မြို့တော်မှာ နေထိုင်ရတဲ့စရိတ်ရယ်က တော်တော်မြင့်မှာဆိုတော့လေ။ ပြည့်စုံကြွယ်ဝတဲ့ အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်တချို့တလေလောက်ပဲ တတ်နိုင်ကြမှာပေါ့။”
“ဟုတ်ကဲ့၊ အမှန်ပါပဲ။”
“ဒါနဲ့ အဲ့ဒီ အထက်တန်းလွှာအုပ်စုသေးသေးလေးထဲမှာ လူမှုရေးအသိုင်းအဝိုင်းထဲက အရေးကြီးပုဂ္ဂိုလ်တွေချည်းပဲ နေမှာပေါ့နော်။ ဒါဆို မိုရီရယ်လ် မြို့စားကတော်လည်း အခု ဘာသာရေးမြို့တော်မှာ ရှိနေတာပဲလား။”
“ဟုတ်ပါတယ်၊ အရှင်မိဖုရား။”
ဘာသာရေးမြို့တော်ဆီသို့သွားသည့် ဝါခေါမ် မြို့စားမင်းလည်း ခြောက်သွေ့ရာသီရောက်လျှင် ပြန်လာမည်ဟူသော စကားကို မှတ်မိလိုက်၏။
မာရီအန်း ထွက်သွားပြီးသည့်နောက်တွင် ယူဂျင်းတစ်ယောက် အတွေးထဲမျောသွားခဲ့သည်။ လူမှုရေး ခေတ်ရေစီးကြောင်းကို ဦးဆောင်သည့် အဆင့်မြင့် အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်များအားလုံး ရုန်းကန်လှုပ်ရှားရသည့် ရာသီအတွင်း ဘုရင့်တိုင်းပြည်မှ ထွက်ခွာကုန်ကြသည်ကိုမြင်လျှင် တခြားသော အထက်တန်းလွှာများနှင့် သာမန်လူတန်းစားများက မည်သို့ ခံစားကြရမည်နည်း။
တချို့က ဝေဖန်အပြစ်တင်ကြလောက်မည်ဆိုသော်လည်း အများစုကတော့ အားကျကြပေလိမ့်မည်။ ဘာသာရေးမြို့တော်တွင် လာ့ခ်များ ပေါ်လာတတ်ခြင်းမရှိသောကြောင့် ပြီးပြည့်စုံသည့် ဘေးကင်းသော ခိုလှုံရာပင်။
သို့သော် လူတိုင်းက ထိုကဲ့သို့ လုပ်နိုင်ကြသည်မဟုတ်။ လူတွေက သူတို့လို ဖြစ်ချင်ကြပြီး သူတို့၏ ဝတ်စားဆင်ယင်ပုံနှင့် အစားအသောက် ရွေးချယ်ပုံတို့အတိုင်း လိုက်အတုခိုးကြပေလိမ့်မည်။ သူတို့က ခေတ်ရေစီးကြောင်းကို ဦးဆောင်မည့်သူများ ဖြစ်လာကြမည်မှာ သဘာဝပင်။ ထို့အပြင် သူတို့၏ ဖက်ရှင်စတိုင်လ်များ၊ အပြောအဆိုနှင့်၊ အမူအကျင့်များအားလုံးကလည်း ဘာသာရေးမြို့တော်တွင် ခေတ်စားနေသည့်အရာများမှ မြစ်ဖျားခံလာမည်ဖြစ်သည်။
‘ဘုရင့်တိုင်းပြည်ရဲ့ ယဉ်ကျေးမှုက ဘာသာရေးမြို့တော်ရဲ့ တစ်ဆင့်ခံဖြစ်လာမှာ မလွဲမသွေပဲ။’
ဘုရင့်တိုင်းပြည်၏ တစ်မူထူးခြားသည့် ယဉ်ကျေးမှုထုံးတမ်းအစဉ်အလာများကို ထိခိုက်စေနိုင်သည့်အတွက် လက်သင့်ခံနိုင်စရာတော့မဟုတ်။ ထို့အပြင် ဟာရှီတိုင်းပြည်က မြေမျက်နှာသွင်ပြင် တည်နေရာအရ အကျိုးယုတ်မှု ရှိနေပြီးသားဖြစ်သည်။
‘ဒါပေမဲ့ ဘယ်သူမဆို တိုင်းပြည်ကနေ မထွက်နိုင်အောင် နယ်စပ်ကို အတင်းအကျပ် ပိတ်လိုက်မယ်ဆိုရင် ရေရှည်အတွက် ပိုလို့တောင် ဆိုးသွားနိုင်တယ်။’
တိုင်းပြည်ခြောက်ပြည်၏ ယဉ်ကျေးမှုတို့ ဆုံစည်းရာ ဗဟိုချက် ဆုံမှတ်ဖြစ်သောကြောင့် ဘာသာရေးမြို့တော်၏ ယဉ်ကျေးမှုက ပို၍တိုးတက်သည်မှာ သဘာဝပင်။ ဘာသာရေးမြို့တော်နှင့် အဆက်အသွယ်ဖြတ်သည့် မည်သည့်တိုင်းပြည်မဆို နောက်ကျကျန်ခဲ့မည်သာ။
အတင်းအကျပ် တားဆီးခြင်းမပြုဘဲနှင့် လူတို့အား မြို့တော်သို့မသွားရန် တားဆီးဖို့က မည်သို့မှ မဖြစ်နိုင်ပေ။ လာ့ခ်သာ ရဲတိုက်တံတိုင်းအတွင်း၌ ပေါ်လာမည်ဆိုလျှင် တစ်ယောက်ယောက်တော့ သေပေလိမ့်မည်။ စည်းစိမ် သို့မဟုတ် အင်အားသုံးပြီး သေခြင်းတရားကို ရှောင်ရှားနိုင်မည်ဆိုလျှင် မည်သူမဆို ထိုလမ်းကြောင်းကို ရွေးချယ်ကြမည်သာ။
‘ဟမ်း…လင်းနို့တွေလို ကူးချည်သန်းချည်လုပ်နေကြတဲ့ အထက်တန်းလွှာ မှူးမတ်တွေကို ချည်းကပ်တာက အကောင်းဆုံးနည်းလမ်းပဲဖြစ်မယ်…’
အကြာကြီး တွေးနေသော်လည်း မည်သည့်အကြံကောင်းမျှ ခေါင်းထဲပေါ်မလာသဖြင့် တဖြည်းဖြည်း စိတ်တိုလာတော့သည်။ မိမိ၏ ဘေးကင်းလုံခြုံရေးကိုသာ ရှေးရှုကြသည့် အထက်တန်းလွှာမှူးမတ်များကြောင့် စိတ်တိုမိရသည်။
‘ဘုရင်ကတော့ တိုင်းသူပြည်သားတွေကို ကယ်တင်ဖို့ နေ့တိုင်း ဒုက္ခခံနေရတာကို။ အသိစိတ်လေးတောင် မရှိကြတဲ့ဟာတွေကတော့။ အေးလေ၊ ဘယ်ကမ္ဘာမှာပဲဖြစ်ဖြစ် အဲ့ဒီလိုဟာတွေက ရှိကိုရှိကြတယ်ဆိုတော့လည်း။’
ယူဂျင်းတစ်ယောက် အထက်တန်းလွှာ မှူးမတ်တွေကို ဝေဖန်ရင်း ရုတ်တရက် ခပ်တိုးတိုး ရယ်လိုက်မိသည်။ တကယ့်စိတ်ရင်းနှင့် ခံစားချက်များထဲတွင် မျောပါသွားကြောင်း သတိထားမိသွားသောကြောင့်ဖြစ်၏။ အမှန်တကယ်ပဲ သူက ဤတိုင်းပြည်၏ မိဖုရား၊ ထိုလူ၏ ဇနီးမယားဖြစ်သကဲ့သို့။
‘အဲ့ဒီလူက အချက်ပြ ပေါက်ပြီဆိုတာနဲ့ အကုန်ပစ်ချပြီး ထသွားတာကို။ အဲ့ဒီလိုဘုရင်မျိုး ဘယ်မှာရှိလို့လဲ။’
လာ့ခ်တွေ ညဘက်တွင် ပေါ်မလာတတ်သည်ကို တော်သေးသည်ဟုပဲ ပြောရမလား။ အကယ်၍သာ ညဘက်တွင် ရောက်လာမည်ဆိုလျှင် သူက ချစ်တင်းနှောနေရင်းတန်းလန်းလည်း ချက်ချင်း ထပြေးလောက်ပေသည်။
‘ဟုတ်တယ်။ အဲ့ဒီလူသာဆို အဲ့ဒီလိုလုပ်မှာပဲ။’
ယူဂျင်းက စိတ်ကူးကြည့်ရုံနှင့်ပင် မနှစ်မြို့စရာကောင်းသည့် အခြေအနေကို တွေးကြည့်ရင်း ရယ်လိုက်သည်။
မေးထောက်လိုက်ရင်း အတွေးထဲမျောသွားပြန်၏။ မနေ့က ထိုလူ မှောင်ဝင်သားရဲကြီး၏ ကျောပေါ်သို့တက်ကာ ထွက်ခွာသွားသည့် နောက်ကျောပုံရိပ်က အတွေးထဲပေါ်လာလေတော့သည်။ သူ တိုက်ခိုက်ရန်ထွက်သွားသည့်ပုံစံကို ပထမဆုံးအကြိမ် မြင်ဖူးခြင်းဖြစ်သောကြောင့် နာရီပေါင်းများစွာကြာ၍ ကောင်းကင်တွင် အပြာရောင်မီးပွား ပေါက်ကွဲသည့်တိုင်အောင် ယူဂျင်းလည်း ဂနာမငြိမ် ဖြစ်နေခဲ့သည်။
‘အတူတူရှိနေရင်းကနေ အဲ့ဒီလိုကြီး ထွက်သွားလိုက်ရင် ကျန်နေခဲ့တဲ့လူက သတင်းသိချင်နေလိမ့်မယ်လို့ မတွေးမိဘူးလား။’
ကိုယ်တိုင်ကိုယ်ကျ ပြန်မလာနိုင်လျှင်တောင်မှ အစေခံတစ်ယောက်လောက်ဖြစ်ဖြစ် စေလွှတ်ကာ အခြေအနေအကြောင်း ရိုးရိုးရှင်းရှင်း ရှင်းပြချက်ပေးခိုင်းဖို့က သိပ်ပြီး ခဲရာခဲဆစ်ဖြစ်လိမ့်မည်မထင်။
‘အခု ရင်းနှီးလာပြီလို့ ထင်ထားတာကို…ငါပဲ အဲ့ဒီလိုတွေးတာများလား။’
ယူဂျင်းတစ်ယောက် ပြီးခဲ့သည့် ရက်ပိုင်းအတွင်းတွင် တစ်ယောက်တည်း အိပ်ခဲ့သည်။ ရက်ပိုင်းလောက် နှစ်ခြိုက်စွာ အိပ်ခဲ့ရသောကြောင့် ခန္ဓာကိုယ်အခြေအနေက အင်မတန် လန်းဆန်းနေ၏။ သို့သော် ခန္ဓာကိုယ်အခြေအနေနှင့် ဆန့်ကျင်စွာ စိတ်ကတော့ ဂနာမငြိမ်ပေ။
ဓမ္မတာလာနေစဉ်အတွင်း ခါဆယ်ရ်သာ ယူဂျင်း၏ အခြေအနေကို ထည့်စဉ်းစားပေးခြင်းမရှိဘဲ အတင်းအကျပ် ကာမရယူခဲ့မည်ဆိုလျှင် မသတီစရာဟု တွေးမိမည်ပင်။ သို့သော် ယခု သူရှိမနေတော့လည်း ညီတူညီမျှ စိတ်တိုရပြန်သည်။
ခါဆယ်ရ်က သူ့အား ကလေးမွေးပေးမည့် ခန္ဓာကိုယ်တစ်ခုထက် ပိုပြီးမမြင်ကြောင်းက ထပ်ပြီးသိသာပေါ်လွင်လာခဲ့သည်။ စိတ်က ချက်ချင်း မှိုင်သွားရ၏။
‘အရူးလုပ်မခံဘဲ နေရအောင်။ အဲ့ဒီလူ ကြင်နာပြနေတာတွေက ငါမွေးပေးမဲ့ ဆက်ခံသူကြောင့်ပဲ။’
ခါဆယ်ရ်က ဆက်ခံသူ မွေးပေးမည်ဟူသော ကတိတစ်ခုတည်းနှင့် သုံးနှစ်တာလုံး စည်းစိမ်များပုံအောကာ အိမ်ထောင်ရေးကို ထိန်းသိမ်းခဲ့သူဖြစ်သည်။ ရည်မှန်းချက် အထမြောက်ဖို့အတွက် တတ်နိုင်သမျှ ဘာမဆိုလုပ်မည့်လူပင်။
‘ပြီးတော့ ငါကလည်း ဘယ်သူ့ကိုမှ အပြစ်လိုက်တင်နေလို့မဖြစ်ဘူး။ ဆက်ခံသူရဖို့အတွက် အဲ့ဒီလူက ဘာမဆို လုပ်မယ်မှန်းသိလို့ ကလေးမွေးပေးဖို့ တွေးခဲ့တာမဟုတ်လား။’
ယူဂျင်းက လေထဲသို့ အကြောင်သား စိုက်ကြည့်လိုက်သည်။ ရင်ထဲတွင် လေအေးတစ်ဝှေ့ တိုက်ခတ်သွား၏။ ကန္တာရထဲတွင် မျက်လုံးပွင့်လာပြီး ဘေးပတ်ဝန်းကျင်ကို လှည့်ပတ်ကြည့်ရှုမိစဉ်က ခံစားခဲ့ရသော အထီးကျန်မှုထက် ပို၍ပြင်းထန်သော အထီးကျန်မှုက ဖုံးလွှမ်းသွားတော့သည်။
~~~~~
Miel’s Translations