Chapter 29.2🔞

အပိုင်း ၂၉ – ၂

“အရှင်မင်းကြီးက တကယ် ခန့်မှန်းလို့မရတဲ့သူပဲ။”

ခါဆယ်ရ်၏ အပြာရောင်မျက်လုံးများက ငြိမ်ကျသွားရာမှ တုန်ယင်လာ၏။

“…ငါပြောချင်နေတဲ့စကားကို။”

ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို အလုံးစုံ ငုံထွေးစုပ်ယူသွားတော့သည်။ သူ၏လျှာက ပါးစပ်အတွင်းသို့ နက်နက်ရှိုင်းရှိုင်း တိုးဝင်လာ၏။ အတွင်းမှ နူးညံ့သည့်အသားလေးကို အသာအယာပွတ်သပ်ကာ ​ခြေရာခံနေသကဲ့သို့ တစ်လက်မမကျန်အောင် စေ့စေ့စပ်စပ် နယ်ချဲ့စူးစမ်းခဲ့သည်။

ယူဂျင်းက မျက်လုံးလေးများ မှိတ်ထားလိုက်သည်။ ယခုတင် သောက်သုံးခဲ့သည့် လက်ဖက်ရည်၏ရနံ့က ခါဆယ်ရ်၏ နှုတ်ခမ်းများပေါ်တွင် စွဲထင်ကျန်ရစ်လျက်။ သူ့ပခုံးပေါ်တွင်တင်ထားသည့် ယူဂျင်း၏ လက်ဖျားလေးများ မသိမသာ ဆတ်ခနဲလှုပ်ရှားသွားတော့၏။

“အင်း…”

ယူဂျင်း၏ခါးကို ပွေ့ဖက်ထားသည့်လက်တွင် အားပိုဝင်လာသည်။ ခါဆယ်ရ်၏ ဆွဲယူအားကြောင့် ယူဂျင်း၏ ခန္ဓာကိုယ်က သူ့ဘက်ကို အသာလေး ယိမ်းသွားကာ တောင့်တင်းသည့် ရင်အုပ်နှင့် ဖိမိသွားတော့သည်။ တောင့်တင်းသော ရင်အုပ်ကြားတွင် ပိတ်မိနေသည့် ခန္ဓာကိုယ်က အရှေ့ရောအနောက်ရောမှ အညှစ်ခံထားရ၏။

ခါဆယ်ရ်၏ လက်တစ်ဖက်က ယူဂျင်း၏ မေးစေ့အောက်မှနေ၍ လည်တိုင်အထိ ထွေးဆုပ်ထားလျက်ရှိသည်။ ဖိထပ်ထားသည့် နှစ်ဦးသား၏ နှုတ်ခမ်းများက အကြားအလပ် အနည်းငယ်မျှပင်မရှိအောင် ထိစပ်လျက်။

နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်၏ခန္ဓာကိုယ်အကြောင်း တစ်ယောက်နားလည်ပြီးသားဖြစ်ကာ ချစ်တင်းနှောခြင်းမှဖြစ်လာသည့် သာယာမှုကိုလည်း မှတ်မိနေပြီးသားဖြစ်ပေသည်။ နူးညံ့သည့်အနမ်းအဖြစ် စတင်ခဲ့ရာမှ ချုပ်တည်းစောင့်စည်းမှုမရှိသော ပြင်းပြင်းပြပြအနမ်းအဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲခဲ့လေပြီ။

ခါဆယ်ရ်က ထိစပ်နေသည့်လျှာကို ပွတ်သပ်ခဲ့သည်။ သေးငယ်ပြီး နူးညံ့သည့် ယင်းလျှာလေးကို ကိုက်ကာ အရသာခံချင်မိသည်။ ရက်အနည်းငယ်ကြာပြီးမှ အရသာခံရခြင်းဖြစ်သည့် ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးများမှ ချိုမြိန်မှုများ စိမ့်ထွက်လာ၏။

လွန်ခဲ့သည့်ရက်ပိုင်းအတွင်း ရေဘယ်လောက်သောက်သောက်၊ လက်ဖက်ရည်ဘယ်လောက်သောက်သောက် ပြေပျောက်သွားခြင်းမရှိသည့် လည်ချောင်းထဲမှ ကြမ်းရှရှ ခြောက်သွေ့မှုကို ယခုမှပင် နားလည်တော့သည်။ စွဲလမ်းသည့်အရာကို ဖြတ်တောက်ပြီးနောက် ခံစားရသည့် လက္ခာဏာတစ်မျိုးပင်။ ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းလေးများကိုစုပ်ကာ သွားရည်တို့ကို မျိုချသောက်သုံးပြီးမှသာ အာသာပြေနိုင်မည်ဖြစ်သောကြောင့် ရေတစ်မျိုးတည်းနှင့် ဘယ်တော့မှ လုံလောက်မည်မဟုတ်ပေ။

သူက ယူဂျင်း၏လျှာလေးကို ရစ်ပတ်ကာ ခပ်ကြမ်းကြမ်းစုပ်လိုက်သည်။

“ဟင့်”

ချက်ချင်းဆိုသလို စူးရှသည့်ခံစားချက်က ကျောရိုးတစ်လျှောက် တက်လာတော့သည်။ ခြေထောက်မှ အားများထွက်သွားချိန်တွင် ယူဂျင်း၏ဒူးများ ခွေညွတ်သွား၏။

ခါးကိုပွေ့ဖက်ထားသည့် သန်သန်မာမာ လက်မောင်းများကြောင့် ပြိုလဲမသွားသော်လည်း ခါဆယ်ရ်၏ ရင်ခွင်ထဲသို့ လုံးဝဥဿုံ အရည်ပျော်ဆင်းသွားရတော့သည်။ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းတွင် လာထောက်နေသော မာကျောထောင်မတ်နေသည့်အရာကို မကြည့်ဘဲနှင့် ပြောနိုင်ပေသည်။

ယူဂျင်း၏ အမြင်လွှာက ချာချာလည်လာ၏။ ခါဆယ်ရ်က သူ့ကို ပွေ့ချီကာ အိပ်ရာထက်တွင် လဲလျောင်းစေခဲ့သည်။ နောက်ဆုံး သူ၏နှုတ်ခမ်းများ ဖယ်ခွာသွားချိန်တွင် ယူဂျင်းတစ်ယောက် ဟောဟဲဟောဟဲ အသက်ရှူလိုက်၏။

“အခုအထိ လုပ်လို့မရသေးပါဘူး။”

“သိတယ်။ အဆုံးအထိ မသွားဘူး။”

ခါဆယ်ရ်က အိပ်ရာပေါ်တွင်ရှိနေသည့် ယူဂျင်း၏ လက်ပေါ်တွင် သူ့လက်ကိုထပ်ပြီး လက်ချောင်းချင်းယှက်ကာ လက်ကလေးကို သူ့နှုတ်ခမ်းများဆီသို့ ဆောင်ယူလိုက်သည်။ ထို့နောက် လက်ဆစ်ကလေးတစ်ခုချင်းစီကို နမ်းခဲ့သည်။

ယူဂျင်း၏ လက်ဖျားလေးကိုနမ်းကာ ထို့နောက် လျှာဖြင့်တေ့၏။ လက်ချောင်းတစ်ချောင်းလုံးကို အပြည့်အဝ ပါးစပ်ထဲထည့်ပြီးသည့်နောက်တွင် လျှာဖြင့်ရစ်ပတ်လိုက်သည်။

ယူဂျင်းလည်း အနည်းငယ် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်မိသည်။ ကျဉ်စိမ့်စိမ့်ခံစားချက်က လက်မှတစ်ဆင့် တံတောင်ဆစ်အထိ တက်လာကာ ကိုယ်လေးက အလိုလိုတုန်သွားတော့၏။

သူက ယူဂျင်း၏ လက်ချောင်းလေးများကိုလျက်ရင်း မျက်လုံးပင့်ကာ ယူဂျင်းနှင့် အကြည့်ချင်းဆုံအောင် ကြည့်လာသည်။ ယူဂျင်းတစ်ယောက် မသိမသာ ပင့်သက်ရှိုက်မိသွား၏။

ခါဆယ်ရ်၏ ဆံပင်ရော၊ မျက်ခုံးရော၊ မျက်တောင်ပါ အားလုံးက အပြာရောင်ရှိကြသည်။ ရှင်းပြချက်ကိုပဲ ကြားရမည်ဆိုလျှင် ထူးဆန်းသလိုလိုရှိသော်လည်း ကိုယ်တိုင် မြင်တွေ့ရတော့ လုံးဝ သဘာဝကျနေ၏။ အထင်ရှားဆုံးအရာကား သူ၏ အပြာရောင်မျက်လုံးများပင်။

ကြည်လင်ပြီး အေးစက်သည့် ဆောင်းရာသီကောင်းကင်နှင့်တူသော သူ၏ မျက်လုံးများက ပူနွေးလာသည်ဟုထင်ရသောအချိန်များလည်းရှိ၏။ ယင်း တဒင်္ဂအေးစက်မှုက ကြက်သီးထစရာခံစားချက်နှင့် နီးစပ်ပေသည်။ ရုတ်တရက် ခန္ဓာကိုယ်အပူချိန်က အလျင်အမြန် မြင့်တက်လာသည်ကို ခံစားလိုက်ရတော့သည်။

ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏လက်ကို ကိုင်ထားသည့်အတိုင်း အိပ်ရာပေါ်သို့ဖိကာ ခန္ဓာကိုယ်အပေါ်ပိုင်းကို နှိမ့်ချခဲ့သည်။ သူ့နှုတ်ခမ်းများက ယူဂျင်း၏ နှုတ်ခမ်းများကို အပေါ်မှ အားနှင့်ဖိကာ အုပ်ကာထား၏။ အနေအထားကြောင့် ပါးစပ်များက ပို၍ပင် နက်ရှိုင်းစွာ ထိစပ်နေသည်။ ပူနွေးသော သူ၏လျှာက နူးညံ့သည့် အတွင်းမှအသားလေးများကို ပွတ်သပ်သွားသောအခါ မရိုးမရွခံစားချက်ကြောင့် ယူဂျင်းလည်း ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းကို ညှစ်မိတော့သည်။

တစ်ကိုယ်လုံးကို ဖိထားသည့် ညင်ညင်သာသာဖိအားကိုခံစားရင်း ယူဂျင်းက လေးလေးပင်ပင် အသက်ရှူထုတ်လိုက်သည်။ ရက်ပိုင်းလောက်ကြာမှ ဝေမျှရခြင်းဖြစ်သည့် ကိုယ်ငွေ့က ခံစားချက်ကောင်းလှ၏။

သူနှင့်ကုန်ဆုံးရသော ညများက အမြဲတမ်း ရင်ခုန်စိတ်လှုပ်ရှားစရာပင်။ သူက ပြင်းပြင်းထန်ထန်လုပ်တတ်သည့်အတွက် ပင်ပန်းရသော်လည်း ချစ်တင်းနှောရာမှလာသော သာယာမှုက လုံလောက်သည်ထက်ပိုအောင် ပြန်ကာမိစေသည်။

ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏လျှာကိုစုပ်ကာ နှုတ်ခမ်းလေးများကို လျက်လိုက်သည်။ တစ်ချက်ကလေး ကွာသွားသည့်နှုတ်ခမ်းများက ထောင့်ချိုးတစ်ခုပြောင်းကာ ပြန်ဆုံကြ၏။ နှစ်ဦးသား၏ ရောစွက်နေသော အသက်ရှူသံများက နှုတ်ခမ်းများကြားမှ ထွက်လာသည်။

“ဟင်း…”

သိတောင်မသိလိုက်မီတွင် ညဝတ်အင်္ကျီအတွင်းသို့ဝင်လာသောလက်က ယူဂျင်း၏ ရင်သားကို ဆုပ်ကိုင်လေတော့သည်။ အားနှင့်ဆုပ်ကိုင်ထားရာက လက်ဖျားလေးများနှင့် ဖိခဲ့၏။ လက်မနှင့် နို့သီးလေးများကို အကြိမ်အနည်းငယ် ပွတ်လိုက်သည်တွင် ထိပ်ဖျားလေးများက တင်းရင်းစွာ ထောင်ကြွလာတော့သည်။

ခါဆယ်ရ်က ယူဂျင်း၏ ပါးကလေးနှင့် နားရွက်ကလေးများကိုနမ်းကာ မေးစေ့အောက်ရှိ နက်ရှိုင်းသောနေရာတွင် နှုတ်ခမ်းကိုအပ်လိုက်သည်။ သဘာဝကျကျ ခေါင်းကလေး မော့ပေးသည့် ယူဂျင်း၏ လည်တိုင်ကို အကြိမ်ကြိမ်နမ်းလေ၏။

“အင်း….အရှင်မင်းကြီး။ ဒီလောက်ပဲ…”

ခန္ဓာကိုယ်က စပြီးပူတက်လာတော့သည်။ ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းက တင်းသွားကာ ယောနိကို ကျုံ့မိ၏။ ယူဂျင်းတစ်ယောက် ဒီလိုကနေ ယောနိကို သူ၏ပေါင်တွင်ဖိကာ ခါးကိုလှုပ်ခါရင်း အရူးလိုလုပ်ရပ်မျိုး လုပ်မိတော့မလို ခံစားနေရသည်။

“နည်းနည်းလောက်လေးပဲ ထပ်ပြီး။”

အင်မတန် တိမ်ဝင်နေသည့် သူ့အသံက ကြမ်းတမ်းစွာ ပွတ်တိုက်သွားသလိုပင်။

ကြယ်သီးတပ် ညဝတ်ဂါဝန်က အပေါ်ပိုင်းချည်းသပ်သပ် ချွတ်၍မရ။ ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်သည့် အရှေခြမ်းမှ ယူဂျင်း၏ ရင်သားတစ်ဖက် မလုံ့တလုံပေါ်လာသည်။

ခါဆယ်ရ်က ညဝတ်အင်္ကျီထဲတွင် ပုန်းကွယ်နေသော ညာဘက်ရင်သားကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့်ဆုပ်ကိုင်ကာ မလုံ့တလုံပေါ်နေသော ဘယ်ဘက်ရင်သား၏ ထိပ်ဖျားလေးကို ပါးစပ်အတွင်းသို့ မျိုယူလိုက်သည်။

“ဟစ်”

ယူဂျင်း၏ကိုယ်လေး တုန်ယင်သွားတော့သည်။ ပူနွေးစိုစွတ်သော အမြှေးပါးလွှာက သူ၏ရင်သားကို ငုံထွေးကာ ပြင်းထန်သောစုပ်အားနှင့် စုပ်ခဲ့သည်။ သွေးများဆောင့်ဝင်လာသည်ကို ခံစားရရင်း ကျဉ်စိမ့်စိမ့်သာယာမှုက ကျောတစ်လျှောက်တက်လာ၏။

“အား…ဟင့်…”

ခါဆယ်ရ်၏လျှာက နို့သီးခေါင်းပတ်လည်မှ အဝိုင်းလေးကို လျက်ခဲ့သည်။ အဆွခံလိုက်ရသည့် နို့သီးကလေး ထောင်ကြွလာ၏။ သူက ထောင်ကြွလာသည့် ရင်သားထိပ်ဖျားကို နှုတ်ခမ်းများဖြင့် ဖိခြေပွတ်သပ်ကာ လျှာဖျားနှင့် ထိုးဆွလိုက်သည်။ အရသာခံကြည့်၍မရသော တစ်ဖက်ရင်သားကိုမူ သူ၏လက်က အားအလျှော့အတင်းလုပ်ကာ ဆုပ်နယ်နေသည်။

“ဟင်း…ဟစ်…”

ယူဂျင်း၏ လက်များက ခါဆယ်ရ်၏ ဦးခေါင်းကို ဖက်ထားသည်။ တရစပ် နှိုးဆွမှုများကြောင့် ခါလေးက အပေါ်ကိုကော့ကော့သွား၏။ တစ်ကိုယ်လုံး တဆတ်ဆတ်တုန်ယင်နေရင်းကပင် ဝမ်းဗိုက်အောက်ပိုင်းက သာယာမှုနှင့် တဟုန်းဟုန်းတောက်လောင်နေသည်။

ဓမ္မတာစက်ဝန်း၏ အဆုံးသတ်ပင်။ ယောနိမှ စီးထွက်လာသည့်အရာမှာ ဓမ္မတာသွေးမဟုတ်။

“ဟင့်….ဒီလောက်…ဒီလောက်ပဲလုပ်ပါတော့။”

ယူဂျင်းက အကြောက်အကန် အသံကိုမြှင့်ကာ ပြောလိုက်သည်။

“ဟူး….”

ခါဆယ်ရ်က တရစပ် ကိုက်နေ စုပ်နေခဲ့သော ယူဂျင်း၏ရင်သားကို နှုတ်ခမ်းမှ ချွတ်လိုက်သည်။ သူက သွားရည်တို့နှင့် စိုစွတ်ပြောင်လက်နေသော ရင်သားကို အင်မတန် မွတ်သိပ်တောင့်တနေသည့်အကြည့်မျိုးဖြင့် စိုက်ကြည့်နေ၏။

~~~~~

Miel’s Translations