Extra 8

သူတို့သရုပ်ဆောင်အုပ်စု မနက်စာစားပြီးနောက် ဒါရိုက်တာက ဒီနေ့လုပ်ဆောင်ရမည့် ကိစ္စများကို ချမှတ်လိုက်သည်။

 

“နွားချေးကောက်ရမယ်။”

 

ကျေးလက်ဒေသများတွင် အိမ်တိုင်းနီးပါး နွားနှင့်ဝက်များ မွေးမြူကြ၏။စားသောက်ရုံတင်မဟုတ်ဘဲ စီးပွားဖြစ်ရောင်းချရန်‌ပါ မွေး‌မြူကြသည်။

နွားနှင့်ဝက်များကို ဝဖြိုးကျန်းမာအောင်မွေးမြူကြပြီး နှစ်ကုန်ပိုင်းတွင် ရောင်းချကြ၏။

နွားချေးကောက်ရမည်ဟူသောစကားကြားပြီးနောက် သရုပ်ဆောင်များ၏တုံ့ပြန်မှုက တစ်ယောက်နှင့်တစ်ယောက်မတူကြပါ။

ရှုဟောင်က‌တော့ နားမလည်ပေ။ ထို့‌‌ကြောင့် သူ့အဖေကိုမေးလိုက်၏။

 

“ဒယ်ဒီ နွားချေးဆိုတာ ဘယ်လိုချေးမျိုးလဲ။

 

ရှောင်ဟေးကတော့ မျက်နှာမဲ့လိုက်ပြီး

 

” နွားချေးက အရမ်းနံတယ်မဟုတ်လား။”

 

တုန်းတုန်းကတော့ ပါးစပ်အဟောင်းသားဖြစ်နေ၏။ သူ(မ)မျက်နှာက ငိုတော့မည့်ပုံဖြစ်သည်။ သူ(မ)က‌ ခြေလှမ်းအနည်းငယ်ဆုတ်လိုက်ပြီး တုန်းကျန်၏လက်ကိုဆွဲ၍

 

” ဒယ်ဒီ ဒီကထွက်သွားကြရအောင်။”

တုန်းကျန်က နှစ်သိမ့်လိုက်၏။

 

” သမီးက ဒယ်ဒီလုပ်တာကိုပဲ ဘေးကကြည့်နေ။ ဟုတ်ပြီလား။”

 

တုန်းတုန်းက ခြေဆောင့်လိုက်ပြီး စိတ်ကောက်သောမျက်နှာဖြင့်

 

” မဟုတ်ဘူး။ ဒယ်ဒီ့ကိုလည်း အဲ့ဒါမျိုးတွေ မလုပ်စေချင်ဘူး။”

 

[တုန်းတုန်းက အရမ်းရိုးတာပဲ။ 】

 

[နားလည်နိုင်ပါတယ်။ သူက မိန်းကလေးလေ။ပြီးတော့ အသက်က ခြောက်နှစ်ပဲရှိသေးတယ် ။ မြို့ထဲမှာ မွေးကတည်းကကြီးလာတာဆိုတော့ နွားချေးလိုဟာမျိုးတွေနဲ့ ထိတွေ့ဖူးမှာမဟုတ်ဘူး။】

 

[ရှု‌ဟောင်ကပဲ ပိုချစ်ဖို့ကောင်းနေတာလား။】

 

[ဟားဟားဟား။ ရှုဟောင်လေးကတော့ ဘာဖြစ်နေမှန်းလုံးဝမသိဘူး။ သူ့ကြည့်ရတာ ဘာမှသိပုံမရဘူး။]

 

ယွမ်ရိ၏သား ချုံးချုံးကတော့ သူ့အတွေးကမ္ဘာထဲသူ ​မျောနေဟန်ပင်။ ခေါင်းငုံ့ပြီး ပုရွက်ဆိတ်များကို ရေတွက်နေ၏။

 

ဒါရိုက်တာက လော်စပီကာကိုယူ၍ ‌အော်ပြောလိုက်သည်။

 

” ဒီနေ့လုပ်ရမှာက နည်းနည်းများမှာမို့လို့ အားလုံးပဲ ချက်ချင်းထွက်ခွာကြပါ။”

တုန်းကျန်က ကြောင်သွားပြီးမေးလိုက်၏။

 

” ဘာဖြစ်လို့လဲ။ ‌နွားချေးတွေက အများကြီးမို့လို့လား။”

 

ဒါရိုက်တာက တိုက်ရိုက်အဖြေပြန်မပေးပါ။ သူက ပြုံး၍

 

” အင်း။ အဲ့ဒီကိုရောက်ရင် သိပါလိမ့်မယ်။”

ကျန်းခဲ့ကတော့ နှုတ်ဆိတ်နေ၏။ ဒါရိုက်တာပြောပုံအရဆိုလျှင်  သူတို့တက်ခုန်လို့ရလောက်သည်အထိကြီးသော နွားချေးပုံကြီး စောင့်နေလောက်ပြီ။

ကင်မရာများဝိုင်းနေတာကြောင့် သရုပ်ဆောင်များအနေနှင့် သဘောမကျနိုင်လျှင်တောင် ထုတ်ဖော်ပြ၍မရပါ။ သဘောမကျကြောင်း မပြရရုံတင်မကဘဲ နွားချေးကောက်ဖို့ စိတ်ဝင်စားနေဟန်ပင် ပြနေရမည်ဖြစ်သည်။

 

နွားချေးကောက်ဖို့စိတ်ဝင်စားပြရုံတင်မကဘဲ တက်ကြွလှုပ်ရှားပြနေရမည်။သို့မှသာ fan များကို ဆွဲဆောင်နိုင်မည်ဖြစ်၏။

ယွမ်ရိ၏စိတ်ထဲတွင်တော့ နွားချေးကောက်ရမှာကို အလွန်စိတ်ပျက်နေ၏။ သို့သော် ဒီ variety show တွင်ပါဝင်ရသောရည်ရွယ်ချက်ကို သူမမေ့ပါ။သူ့သရုပ်ဆောင်ဘဝတက်လမ်းကို ရှာဖွေရန်ဖြစ်သည်။

 

နွားချေးလေးကောက်ရတာ ဘာဖြစ်လဲ။

 

ချမယ်ကွာ!

 

“သား အမြန်လုပ်။ အဖေတို့သွားကြမယ်!”

 

ချုံးချုံးက မတ်တတ်ရပ်လိုက်ပြီး သူ့ရှေ့ကလျှောက်နှင့်နေပြီဖြစ်သောသူ့အဖေနောက်ကို အပြေးတစ်ပိုင်းနှင့်လိုက်သွား၏။

 

ယွမ်ရိနှင့်သူ့သားထွက်သွားပြီးနောက် ရှုရီယန်နှင့်သူ့သားလည်း လိုက်ထွက်လာ၏။

 

နွေဦးစမ်းရေကဲ့သို့သန့်စင်သောမျက်လုံးလေးများနှင့်ရှုယောင်က

 

” ဒယ်ဒီ သား နွားပေါက်လေးတွေကိုသဘောကျတယ်။”

 

ရှုရီယန်က အလိုက်အထိုက်ပြန်ဖြေလိုက်၏။

 

“ဒါဆိုလည်း အဲ့ဒီကိုရောက်ရင် သူတို့တွေကိုထိကြည့်ပေါ့။”

 

“သားလည်း သူတို့ထဲဝင်ပါမယ်။”

 

“ဒယ်ဒီရော ဆော့ချင်လား။”

 

သားအဖနှစ်ယောက်ပြောနေကြသော ထိုစကားများက တဖြည်းဖြည်းဝေးကွာသွား၏။

ထို့နောက် ကျန်းခဲ့နှင့် သူ့သားအလှည့်ဖြစ်သည်။

 

ရှောင်ဟေး၏စိတ်ပျက်နေသောမျက်နှာက အထင်းသားပေါ်နေ၏။

 

“သားတို့တကယ် နွားချေးကောက်ရမှာလား။”

 

ကျန်းခဲ့က ဆုံးမလိုက်သည်။

 

” ကြီးမြတ်တဲ့လူတွေက အသေးအဖွဲကိစ္စလေးတွေကို ဂရုမစိုက်ရဘူး။”

 

အရှေ့မြောက်ပိုင်းသားများက စိတ်လှုပ်ရှားမှုကို မဖုံးကွယ်နိုင်ကြပါ။ထိုစကားများကိုကြားတော့ ရှောင်ဟေးက အမြန်ပြန်ပြောလိုက်၏။

 

” ပညာရှိလောင်ဇူးတောင် လျှောက်သွားနေတာပဲဟာကို။ နွားချေးကောက်နေတာမှ မဟုတ်တာ။

ကျန်းခဲ့နှင့်သူ့သားပြီးတော့ တုန်းတုန်းနှင့်တုန်းကျန်တို့သားအဖဖြစ်သည်။

 

တုန်းတုန်း၏မျက်လုံးများက နီနေပြီဖြစ်ပြီး မျက်ရည်စများလည်းဝိုင်းနေလေသည်။

 

” မသွားဘဲနေရအောင် ဒယ်ဒီ။”

 

တုန်းကျန်က သူ့သမီး၏ခေါင်းလေးကိုပုတ်ပြီး ချော့မော့စည်းရုံးလိုက်၏။

 

” ဒယ်ဒီတို့က နွားချေးချက်ချင်းကောက်ကြဦးမှာမဟုတ်ဘူး။ နွားပေါက်လေးတွေကြည့်ရဦးမှာ။ သမီး နွားပေါက်လေးတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးလား။”

 

တုန်းတုန်ူက နှုတ်ခမ်းစူလိုက်ပြီး စိတ်ပျက်သောအမူအယာဖြင့် မြေကြီးကိုငုံကြည့်လိုက်ကာ

 

” အဲ့ဒါဆိုလည်း အရင်သွားကြည့်ကြမယ်။”

 

တုန်းကျန်က သူ့သမီးကိုချီပြီး နောက်မှအမီလိုက်သွား၏။ အခြားသရုပ်ဆောင်များက ရှေ့မှသွားနှင့်နေပြီဖြစ်သည်။ ထို့ကြောင့် သူတို့ကို မီအောင်လိုက်ရမည်။

နွားခြံကိုရောက်တော့ live ကြည့်နေသော ပရိသတ်များ အံဩသွားကြတော့၏။

 

[ဟ။ နွားဘယ်နှကောင်လောက်က ဘယ်နှစ်နှစ်ကြာအောင်စုထားတဲ့ နွားချေးတွေလဲ။】

 

[သရုပ်ဆောင်တွေအတွက် စက္ကန့်ဝက်လောက် စိတ်ပျက်ပေးမိတယ်။】

 

[ယွမ်ရိမျက်နှာ ဘယ်လိုဖြစ်သွားလဲ မြင်ပြီးကြပြီလား ဟားဟားဟား။】

 

[ယွမ်ရိက သူ့စိတ်ခံစားချက်ကို ဖုံးထားနိုင်စွမ်းမရှိတော့ဘူး။ emoji တန်းလုပ်လို့ရနေပြီ သူ့မျက်နှာက။  】

 

[ယွမ်ရိ: ငါ့ကိုလာ‌ကစားနေကြတာလား။ ]

 

သရုပ်ဆောင်များလည်း နွားချေးပုံကိုတွေ့ပြီး ဆွံ့အကုန်ကြ၏။

 

 ဒါရိုက်တာက လော်စပီကာကိုယူ၍

 

” ခင်ဗျားတို့ တွေ့ကြတဲ့အတိုင်း ဒီဟာက ခင်ဗျားတို့ ဒီနေ့မနက်ပိုင်းရှင်းရမဲ့အပုံပါ။”

 

[…]

[ရယ်ရလို့ သေတော့မယ်။ စိတ်ခံစားချက်တွေ အုံနဲ့ကျင်းနဲ့ ပေါက်ထွက်လာတော့မယ်။ ]

 

[ဟားဟားဟား။ ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြလဲမသိဘူး။ယွမ်ရိကတော့ တစ်ယောက်ယောက်ကို အော်‌ငေါက်တော့မဲ့မျက်နှာဖြစ်နေပြီ။]

 

ဒါရိုက်တာက ချောင်းတစ်ချက်ဟန့်လိုက်ပြီး

 

” ကလေးတွေလည်း နွားချေးကောက်ရပါမယ်။ ဒါပေမဲ့ ကလေးတွေက အများကြီးလုပ်စရာမလိုဘူး။ အဓိကကတော့ အဖေတွေလုပ်ရမှာပါ။”

 

ကျန်းခဲ့က ရယ်လိုက်ပြီး
” ကျုပ်တို့ကို စူပါမန်းတွေလို့ ခင်ဗျားထင်နေတာလား။”

 

ဒါရိုက်တာက အဓိပ္ပါယ်ပါပါပြန်ပြောလိုက်၏။

 

” ခင်ဗျားတို့က စူပါမန်းတွေ မဟုတ်ဘူးလား။”

 

ဒီ variety show ၏နာမည်က ” ငါ့အဖေက စူပါမန်း” ဖြစ်သည်။ ကလေးတွေ၏စိတ်ထဲတွင် သူတို့အဖေတွေက စူပါမန်းထက်ပင် အစွမ်းရှိ၏။

 

ဒါရိုက်တာက ထပ်ပြောလိုက်သည်။

 

” အဖေတွေက သူတို့မလုပ်နိုင်ဘူးလို့ ပြောလို့ရလို့လား။”

မရပါ။

 

သူတို့ လုပ်ကိုလုပ်နိုင်ရမည်ဖြစ်သည်။

 

ကျန်းခဲ့က အားလုံးထဲတွင် အသက်အကြီးဆုံးဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် သူကစ၍ ဂေါ်ပြားနှစ်ခု သွားယူလိုက်သည်။ တစ်ခုက သူ့အတွက်ဖြစ်ပြီး နောက်တစ်ခုက သူ့သားအတွက်ဖြစ်သည်။

 

” အဖေက ဒီနွားချေးတွေကို ဟိုနားက သုံးဘီးတွန်းလှည်းပေါ်တင်မယ်။”

 

ရှောင်ဟေးက သူ့နှာခေါင်းကို တင်းတင်းပိတ်ထားရင်း

 

” အင်း။”

 

တုန်းတုန်းကတော့ နွားခြံရောက်ကတည်းက ငိုနေ၏။

 

” ဒီမှာအရမ်းနံတာပဲ ဒယ်ဒီ။”

တုန်းကျန်က စိတ်ပျက်လက်ပျက်ဖြင့်

 

” နွားခြံတွေက ဒီလိုပဲသမီး။”

 

” သမီးဒီမှာ မနေချင်ဘူး။”

” တုန်းတုန်းက နွားပေါက်လေးတွေနဲ့ သူငယ်ချင်းမဖြစ်ချင်ဘူးလား။”

အကြာကြီးငိုထားသဖြင့် တုန်းတုန်း၏မျက်လုံးများပင် ရောင်ရမ်းတော့မည်။

 

“မဖြစ်ချင်တော့ဘူး။”

 

ထိုအချိန်တွင် ရှုဟောင်၏ သေးငယ်နွေးထွေးသောလက်ကလေးတစ်ဖက်က တုန်းတုန်းအား တစ်ရှူးလာပေး၏။

 

” မငိုနဲ့နော်။ သား ကူလုပ်ပေးပါ့မယ်။”

[အူးးးးး။ ရှုဟောင်ရယ်။ ဒီကလေး ဘာလို့ အဲ့လောက်ချစ်ဖို့ကောင်းနေရတာလဲ။】

 

[ဒီကောင်မလေးက မိဘအလိုလိုက်ထားလို့ ပျက်စီးနေတာလို့မထင်ပေမဲ့ ဒီကောင်မလေးရှိလို့ ရှုဟောင်က ကလေးဘဝမှာတောင် သူ့ရဲ့ယောင်္ကျားကောင်း အကျင့်ကိုပြခွင့်ရတာ။】

 

[ရှုဟောင်ရဲ့ ယောင်္ကျားကောင်းဆန်မှုက ရှုရီယန်ဆီက အမွေရတာနေမယ်။】

 

[သားရော အဖေရော တန်ဖိုးရှိကြတဲ့လူတွေပဲ။  ]

 

တုန်းကျန်က‌တော့ ဘယ်သူမှမမြင်အောင် သက်ပြင်းချလိုက်၏။

 

” ငါ့အဖေက စူပါမန်း” ၏ official page တွင် vote ပေးနိုင်သော channel ရှိသည်။ vote အများဆုံးကလေးက နာမည်ကြီးကလေးဝတ်စုံတံဆိပ်တစ်ခု၏ ကိုယ်စားလှယ် ဖြစ်ခွင့်ရလိမ့်မည်။

 

တုန်ချန်းက သူ့သမီးကို ရုပ်ရှင်လောကထဲ ဝင်ရောက်စေဖို့ဆန္ဒမရှိပါ။ သို့သော် တုန်းတုန်းကတော့ နာမည်ကြီးကလေးသရုပ်ဆောင်ဖြစ်ချင်၏။

 

သူ(မ)ကိုယ်တိုင်က ဖြစ်ချင်စိတ်ပြင်းပြနေသည့်အတွက် အဖေတစ်ယောက်အနေနှင့် သူ့သမီး၏အိပ်မက်ကို မဖျက်ဆီးချင်ပါ။

 

ထို့ကြောင့် အစကတည်းက သူတို့ရည်ရွယ်ချက်က ထိုတံဆိပ်၏ ကိုယ်စားလှယ် ဖြစ်ရန်ပင်။

 

သို့သော် ဒီနေ့နွားချေးကောက်ရမည့်ကိစ္စဖြစ်သွားပြီးသည့်နောက်တွင်တော့
ထိုနေရာက သိပ်မျှော်လင့်‌နေရန် မလိုတော့ပါ။

သူက သူ့သမီး၏နုနယ်သောမျက်နှာကို ကြည့်ပြီး

 

” မောင်လေးကို အခုဘာပြန်ပြောရမလဲ။ ”

သူ(မ) နွားချေးကောက်စရာမလိုတော့မှန်း တုန်းတုန်းသဘောပေါက်သွား၏။ ထို့ကြောင့် မျက်ရည်များကိုသုတ်ပြီး ပြုံးနိုင်သွားပြီဖြစ်သည်။

 

” ကူညီပေးတဲ့အတွက် ကျေးဇူးပါ မောင်လေး။”

 

ရှုဟောင်က ချက်ချင်းပင် ကလေးများအတွက်စီစဉ်ထားသော ပလတ်စတစ်ဂေါ်ပြားလေးကိုယူလိုက်ပြီး အမြောက်ဆံလေးတစ်ခုသဖွယ် ရှုရီယန်၏လက်ထဲသို့ ခုန်ပေါက်ဝင်ရောက်သွားတော့သည်။

 

” နွားလေးတွေအတွက် ဒီနေရာကိုရှင်းကြရအောင် အဖေ။”

 

ဘေးမှာက နံစော်နေသောနွားချေးများဖြစ်သည်။ နွားကလေးများလည်း ဒီလို‌နံစော်နေသောနေရာတွင်နေရတာ အတော်ခက်ခဲပေလိမ့်မည်။

 

ရှုရီယန်က သူ့သား၏ ပါးနုနုလေးကိုနမ်းလိုက်ပြီး

 

” အိုကေ။”

[အိုး။ ရှုရီယန်က သူ့သားကို သေချာသင်ပေးထားတာပဲ။】

 

[ကလေးငယ်ဘဝမှာတောင် ရှုဟောင်က တာဝန်သိစိတ်ဝင်နေပြီ။  】

 

သူတို့အလုပ်စလုပ်ချိန်တွင် ဆူညံသံများ စကားသံများက ရုတ်တရက် အနားတစ်ဝိုက်မှထွက်လာ၏။

 

ရှုရီယန်နှင့်သူ့သားကတော့ နွားချေးများနှင့်အလုပ်များနေကြသည်။ ထို့ကြောင့် ပတ်ဝန်းကျင်တွင်ဖြစ်ပျက်နေသောအသံဗလံများကို အာရုံမထားမိပါ။

ရှုရီယန်က သူ့သားကို မကြာခဏကြည့်၏။

 

” သတိထားနော်။ နွားချေးတွေ မပေစေနဲ့။”

ရှုဟောင်လေးက ချက်ချင်းခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။

 

ထိုအချိန်တွင် ချိုသာပျစ်ချွဲသောမိန်းကလေးအသံတစ်ခုက အဝေးတစ်နေရာကနေ ရုတ်တရက်ထွက်ပေါ်လာ၏။

 

” ဝိုး။ ဒီမှာ နွားချေးတွေအများကြီးပဲ။”

 

 ကျန်းခဲ့နှင့်အခြားသူများက အသံလာရာကို သတိထားကြည့်လိုက်ကြသည်။

မိန်းကလေးအင်တာနက်ဆယ်လီလေးယောက်က ခါးများလှုပ်ရမ်းပြီး သူတို့ဆီသို့ လျှောက်လာကြခြင်းဖြစ်သည်။

သူတို့က ဒေါက်မြင့်များစီးထားပြီး သူတို့၏ဖိနပ်သံများက တဒေါက်ဒေါက်ထွက်နေ၏။

 

ထိုကောင်မလေးလေးယောက်တွင် အလယ်မှကောင်မလေး၏မျက်နှာအလှက အတော်လေးထင်းလွန်းနေသည်။ သူ(မ)က အသက်နှစ်ဆယ်ဝန်းကျင်ခန့်သာ ရှိဦးမည်ဖြစ်သည်။ သူ(မ)မျက်နှာက ဖူးနေပြီး နေရောင်ထဲတွင် တောက်ပနေ၏။

 

ရှုဟောင်ကတော့ ထိုမိန်းကလေးများအပေါ် အာရုံရောက်သွားသည်။

ဆောင်းဦးကျ‌နေပြီဖြစ်၍ ရှုဟောင်က အင်္ကျီလက်ရှည် ပြောင်းဝတ်ထား၏။ သို့သော် အင်တာနက်ဆယ်လီမိန်းကလေးများကတော့ ဘောင်းဘီတိုများ ဝတ်ဆင်ထားပြီး သူတို့၏ခြေတံများကို ပြသထားသည်။

 

[? ? ? သူတို့ဒီမှာ ဘာလုပ်နေကြတာလဲ။ 】

 

[အလယ်ကကောင်မလေးက ဝေဝေ မဟုတ်လား။ 】

 

[ဝေဝေက အရမ်းလှတာပဲ။ ဒီ live room ထဲ သူ(မ)ပါလာမယ်လို့ ထင်ကိုမထင်ထားခဲ့ဘူး။】

 

[အားးးးးးးးး! ]

 

ရှုရီယန်က သူ့သား၏ခေါင်းလေးကို ပြန်လှည့်လိုက်ပြီး

 

” ဘာတွေကြည့်နေတာလဲ။”

 

ရှုဟောင်က ချက်ချင်းပြန်ပြောလိုက်သည်။

 

” မမလှလှတွေကို ကြည့်နေတာ။”

မမလှလှတွေ…

 

ထိုအသုံးအနှုန်းကို သူ့သားဘယ်ကသင်လာမှန်း ရှုရီယန်မသိပါ။ သူက သူ့သား၏ စပျစ်သီးသဏ္ဌာန်အနက်ရောင်မျက်လုံးလေးများကိုကြည့်ပြီး ကြင်နာစွာမေးလိုက်၏။

 

” သူတို့က မာမီ့ထက် ကြည့်ကောင်းကြလား။”

ထိုအခါ ရှုဟောင်က ချက်ချင်းဆိုသလို

 

” မာမီက ဒီကမ္ဘာမှာ အလှဆုံးပဲ။”

 

ရှုရီယန်၏နှုတ်ခမ်းက အပေါ်ကိုကွေးတက်သွား၏။

 

” သားမှန်တယ်။ မာမီက ကမ္ဘာပေါ်မှာ အလှဆုံးပဲ။ မာမီ့ကိုပဲ ကြည့်ကြမယ်။”

 

ရှုဟောင်က ခေါင်းသေချာညိတ်လိုက်သည်။နူးညံ့သောမျက်နှာဖောင်းဖောင်းလေးက အလွန်ချစ်ဖို့ကောင်းနေ၏။သူက ခေါင်းကိုခါရမ်းလိုက်ပြီး ပလပ်စတစ်ဂေါ်ပြားလေးကိုယူ၍ အလုပ်သေချာဆက်လုပ်တော့သည်။

 

နွားလေးတွေအတွက် သူ နေရာရှင်းပေးချင်၏။

 

ရှုရီယန်လည်း ရယ်လိုက်ပြီး အလုပ်ဆက်လုပ်လိုက်သည်။

အခြားသရုပ်ဆောင်များလည်း  လှပသောအင်တာနက်ဆယ်လိီမိန်း‌ကလေးများ၏ ဆွဲဆောင်မှုကို အနည်းနှင့်အများတော့ခံကြရ၏။

 

ခဏအကြာမှာပင် ဝေဝေနှင့်အခြားမိန်းကလေးများက သရုပ်ဆောင်တချို့အနားသို့ ရောက်လာကြသည်။သူတို့ထဲမှ အင်တာနက်ဆယ်လီတစ်ဦးဖြစ်သောရှောင်ညိုက အော်လိုက်၏။

 

” ဒီမှာ နွားတွေအများကြီးပဲ။”

 

သူ(မ)က မနီးမဝေးမှရှုရီယန်ကို တစ်ချက်ကြည့်ကာ အနီးဆုံးမှယွမ်ရိကို နှစ်လိုဖွယ်ပြုံးပြ၍မေးလိုက်၏။

 

” ကျွန်မတို့ ဓာတ်ပုံရိုက်လို့ရမလား။”

 

ယွမ်ရိက ဖော်ရွေစွာဖြင့်

 

” အင်း ရတာပေါ့။”

သူ(မ)က အနီးအနားကရှုခင်းများကိုကြည့်ပြီး မျက်မှောင်ကုတ်သွား၏။

 

” ဒါပေမဲ့ ဒီနားက သိပ်ရိုက်လို့မကောင်းဘူး။”

 

ထိုအချိန်တွင် သူတို့ထဲမှတစ်ယောက်က ခေါင်းတစ်ချက်ဆတ်ပြလိုက်သည်။သူ(မ)လုပ်လိုက်ပုံက စတိုင်ကျ၏။

 

“ဒီပတ်ဝန်းကျင်က မကောင်းဘူးလား။ ငါကတော့ ဒီနေရာက တော်တော်ကောင်းတယ်ထင်တာပဲ။”

 

ဒီနေရာက လေ​ပြည်လေညင်းများ၊ နွားများ၊ မြက်ခင်းများအပြင် တစ်ချိန်က နာမည်ကြီးခဲ့ဖူးသောရှုရီယန်လည်းရှိ၏။

ဘယ်နေရာကများ ဒီနေရာထက် ကောင်းနိုင်ဦးမှာလဲ။

 

သူတို့ နွားခြံနှင့်နီးလာလေ အနံ့က ပြင်းလာလေပင်။

Live camera များမရှိသောနေရာကိုရောက်တော့မှ ဝေဝေ၏လှပသောမျက်နှာလေးက ရွံရှာနေဟန်ပြလာ၏။

တစ်စုံတစ်ယောက်အတွက်သာမဟုတ်လျှင် ဒီလိုညစ်ပတ်နံစော်သောနေရာကို သူ(မ) ဒုက္ခခံ၍လာမည်မဟုတ်ပါ။

 

ထိုအချိန်တွင် သူ(မ)၏ခြေထောက်အောက်မှနွားချေးများကိုတက်နင်းမိပြီး ရှေ့သို့ဟပ်ထိုးလဲကျသွား၏။

 

သူ(မ)၏ရှေ့တည့်တည့်မှာရှိနေတာက နွားချေးကျုံးသည့်အပေါ်တွင်သာအာရုံရောက်နေသော ရှုရီယန်ပင်။

 

[ ငါးလက်မဒေါက်မြင့်တွေစီးထားပြီး နွားချေးပုံတွေနား လာရဲသေးတယ်။ ]

 

[မြင်ကွင်းက အရမ်းလှသွားတာပဲ။ ငါမကြည့်ရဲတော့ဘူး။]

 

[ဝေဝေက နွားချေးပုံထဲ ဇောက်ထိုးကျသွားရမှာ။ သူ(မ)ဝတ်ထားတာက  ငါးလက်မ ငွေဒေါက်လေ။ ဒေါက်က မတရားမမြင့်ဘူးဆိုရင်တောင် အရမ်းလည်းမနိမ့်ဘူး။]

နွားချေးပုံမှာ ‌ဒေါက်ပါသောဖိနပ်များနှင့်ဆို ချော်လဲတတ်၏။သူ(မ)ကျသွားသည်က ရှုရီယန်၏ရှေ့တည့်တည့်ကိုပင်။

 

နွားချေးနံ့များလည်း နှာခေါင်းထဲတိုးဝင်လာ၏။

 

သို့သော် သူ(မ)၏ရှေ့တွင်ရှိသောအရာကိုရင်ဆိုင်ရန် မျက်လုံးများကိုတော့မဖွင့်ရဲပါ။

အော်သံတစ်ချက်ကြားကတည်းက တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီဆိုတာ ရှုရီယန်နားလည်လိုက်၏။ ထို့ကြောင့် ဘာဖြစ်သွားမှန်းမသိသောရှုဟောင်ကိုချက်ချင်းချီ၍  သားအဖနှစ်ယောက် မြန်မြန်ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။